Dzisiaj cytaty z Franza Fiszera -  popularnego i nadzwyczaj złośliwego humorysty warszawskiego z okresu międzywojennego.

1.
Podczas żałobnych przemówień na pewnym pogrzebie stremowany mówca zamiast powiedzieć Dunin-Markiewicz - powiedział Munin-Darkiewicz.
- Ale się sypnął - zagrzmiał Fiszer - No i cały pogrzeb na nic.

2.
Gdy pewna bardzo niemiła pani domu przerwała Fiszerowi, który grzmiał na pedantycznych i ograniczonych pedagogów, że wszak i ona jest również nauczycielką, odrzekł jej z kurtuazyjnym ukłonem:
- Przepraszam, to co mówię, pani się nie tyczy - pani chyba nikogo w życiu jeszcze nie nauczyła.

3.
Zapytany przez pewną damę, co sądzi o sztuce, której premiera odbyła się właśnie w Warszawie, Fiszer powiedział:
- Sztuka jest bzdurą i koszmarem, a jej autor to kretyn i grafoman...
W tym momencie rozpoznawszy w damie żonę autor sztuki całuje ją w rękę i mówi:
- Łaskawa pani, gdybyśmy teraz byli sami we dwoje w lesie, udusiłbym panią i nie byłoby gafy!

4.
Kiedyś Fiszer zaprosił przyjaciół do eleganckiej restauracji. Okazało się jednak że wysokość rachunku znacznie przekroczyła najśmielsze wyobrażenia pisarza. Uiściwszy należność kazał wezwać właściciela lokalu.
Gospodarz niepewnym krokiem zbliżył się do stolika, ale Franz wstał, uściskał go i pocałował w oba policzki dodając:
- Chciałem się z panem serdecznie pożegnać, bo już nigdy w życiu się nie zobaczymy!